اعمال و دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان
امام علی (ع): بهترین چیزی كه پدران برای فرزندان به میراث می گذارند ادب است. غرر الحكم و دررالكلم، ح5036
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : پنج شنبه 1399/02/18 ساعت 08:00
دعاى روز سیزدهم ماه مبارک رمضان:
اللَّهُمَّ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الدَّنَسِ وَ الْأَقْذَارِ وَ صَبِّرْنِی فِیهِ عَلَى كَائِنَاتِ الْأَقْدَارِوَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِلتُّقَى وَ صُحْبَةِ الْأَبْرَارِ بِعَوْنِكَ یَا قُرَّةَ عَیْنِ الْمَسَاكِینِ
اى خدا در این روز مرا از پلیدى و كثافات پاك ساز و بر حوادث خیر و شر قضا و قدرت صبر و تحمل عطا كن و بر تقوى و پرهیزكارى و مصاحبت نیكوكاران موفق دار به یارى خود اى مایه شادى و اطمینان خاطر مسكینان.
حبّ الدّنیا:
آدابالصلاة ص: 49 فی الكافى عن أبی عبد اللّه علیه السلام، قال: رأس كلّ خطیئة حبّ الدّنیا.«» و روایات كثیره دیگر نیز به این مضمون با اختلاف تعبیر وارد است.«» و بس است براى انسان بیدار همین حدیث شریف، و كفایت می كند براى این خطیئه بزرگ مهلك همین كه سرچشمه تمام خطاها و ریشه و پایه جمیع مفاسد است. با قدرى تأمّل معلوم شود كه تقریبا تمام مفاسد اخلاقى و اعمالى از ثمرات این شجره خبیثه است. هیچ دین و مذهب باطلى تأسیس در عالم نشده و هیچ فسادى در دنیا رخ نداده مگر به واسطه این موبقه عظیمه - قتل و غارت و ظلم و تعدّى نتایج این خطیئه است، فجور و فحشاء و دزدى و سایر فجایع زاییده این جرثومه فساد است. انسان داراى این حبّ از جمیع فضائل معنویّه بر كنار است: شجاعت، عفت، سخاوت، عدالت كه مبدأ تمام فضائل نفسانیّه است، با حبّ دنیا جمع نمی شود. معارف الهیّه، توحید در اسماء و صفات و افعال و ذات، و حق جویى و حق بینى با حبّ دنیا متضادّند، طمأنینه نفس و سكونت خاطر و استراحت قلب، كه روح سعادت دو دنیا است، با حبّ دنیا مجتمع نشود. غناى قلب و بزرگوارى و عزّت نفس و حرّیّت و آزاد مردى از لوازم بى اعتنایى به دنیا است، چنانچه فقر و ذلّت و طمع و حرص و رقّیّت و چاپلوسى از لوازم حبّ دنیا است. عطوفت، رحمت، مواصلت، مودّت، محبّت، با حبّ دنیا متخالفند. بغض و كینه و جور و قطع رحم و نفاق و دیگر اخلاق فاسده از ولیده هاى این امّ الأمراض است.
و دیلمى در ارشاد القلوب از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام روایت كند كه رسول اكرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود: «در شب معراج خداى تعالى فرمود: اى احمد، اگر بندهاى نماز اهل آسمان و زمین را بخواند و روزه اهل آسمان و زمین را بگیرد و چون ملائكه طعام نخورد و جامه عابدان را بپوشد پس از آن در قلب او ببینم ذرّهاى از حبّ دنیا یا سمعه آن یا ریاست آن یا اشتهار آن یا زینت آن، با من مجاورت نمی كند در منزلم و از قلب او محبّت خود را بیرون می كنم و قلب او را تاریك می كنم تا مرا فراموش كند و نمی چشانم به او شیرینى محبّت خود را.» پر واضح است كه محبّت دنیا با محبّت خداى تعالى جمع نشود. و احادیث در این باب بیشتر از آن است كه در این اوراق بگنجد.
و چون معلوم شود كه حبّ دنیا مبدأ و منشأ تمام مفاسد است، بر انسان عاقل علاقمند به سعادت خود لازم است این درخت را از دل ریشه كن كند. و طریق علاج عملى آن است كه معامله به ضدّ كند: پس اگر به مال و منال علاقه دارد، با بسط ید و صدقات واجبه و مستحبّه ریشه آن را از دل بكند. و یكى از نكات صدقات همین كم شدن علاقه به دنیا است، و لهذا مستحبّ است كه انسان چیزى را كه دوست می دارد و مورد علاقه اش هست صدقه دهد، چنانچه در كتاب كریم الهى می فرماید: لَنْ تَنالُوا البِرَّ حَتّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّون 3: 92.«» و اگر علاقه به فخر و تقدّم و ریاست و استطالت دارد، اعمال ضدّ آن را بكند و دماغ نفس امّاره را به خاك بمالد تا اصلاح شود.
و باید انسان بداند كه دنیا طورى است كه هر چه آن را بیشتر تعقیب كند و در صدد تحصیل آن بیشتر باشد، علاقه اش به آن بیشتر شود و تأسّفش از فقدان آن روز افزون گردد، گوئى انسان طالب چیزى است كه به دست او نیست.
گمان می كند طالب فلان حدّ از دنیا است، تا آن را ندارد از آن تعقیب می كند و در راه آن تحمّل مشاقّ می كند و خود را به مهالك می اندازد، همین كه آن حدّ از دنیا را به دست آورد، براى او یك امر عادى می شود و عشق و علاقهاش مربوط می شود به چیز دیگرى كه بالاتر از آن است و خود را براى آن به زحمت و مشقّت می اندازد و هیچ گاه عشقش فرو ننشیند، بلكه هر دم روز افزون شود و زحمت و تعبش بیشتر گردد. و این فطرت و جبلّت را هرگز وقوفى نیست. و اهل معرفت با این فطرت اثبات بسیارى از معارف كنند كه بیان آن از حوصله این اوراق خارج است و اشاره به بعض این مطالب در احادیث شریفه شده، چنانچه در كافى شریف از حضرت باقر العلوم (ع) روایت نموده كه «مثل حریص به دنیا مثل كرم ابریشم است كه هر چه به دور خود آن را بیشتر می پیچد از خلاص شدن دورتر شود تا آن كه از اندوه بمیرد.»«» و از حضرت صادق علیه السلام مروى است كه «مثل دنیا مثل آب دریا است كه هر چه انسان تشنه از آن بخورد تشنهتر گردد تا او را بكشد.»
آداب الصلاة ص : 51
نماز شب چهاردهم ماه مبارك رمضان:
شش ركعت، در هر ركعت حمد و سی مرتبه سوره زلزال
دریافت فایل صوتی و تصویری دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان
آدرس: تهران - بلوار کشاورز - خیابان نادری - جنب حجت دوست - پلاک 12 - طبقه اول - دفتر خدمات ویژه موبایل
تلفن: 81202460، 81202566
پست الکترونیکی: MobileContent@Tebyan.com
بخش محصولات تلفن همراه تبیان
اللَّهُمَّ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الدَّنَسِ وَ الْأَقْذَارِ وَ صَبِّرْنِی فِیهِ عَلَى كَائِنَاتِ الْأَقْدَارِوَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِلتُّقَى وَ صُحْبَةِ الْأَبْرَارِ بِعَوْنِكَ یَا قُرَّةَ عَیْنِ الْمَسَاكِینِ
اى خدا در این روز مرا از پلیدى و كثافات پاك ساز و بر حوادث خیر و شر قضا و قدرت صبر و تحمل عطا كن و بر تقوى و پرهیزكارى و مصاحبت نیكوكاران موفق دار به یارى خود اى مایه شادى و اطمینان خاطر مسكینان.
حبّ الدّنیا:
آدابالصلاة ص: 49 فی الكافى عن أبی عبد اللّه علیه السلام، قال: رأس كلّ خطیئة حبّ الدّنیا.«» و روایات كثیره دیگر نیز به این مضمون با اختلاف تعبیر وارد است.«» و بس است براى انسان بیدار همین حدیث شریف، و كفایت می كند براى این خطیئه بزرگ مهلك همین كه سرچشمه تمام خطاها و ریشه و پایه جمیع مفاسد است. با قدرى تأمّل معلوم شود كه تقریبا تمام مفاسد اخلاقى و اعمالى از ثمرات این شجره خبیثه است. هیچ دین و مذهب باطلى تأسیس در عالم نشده و هیچ فسادى در دنیا رخ نداده مگر به واسطه این موبقه عظیمه - قتل و غارت و ظلم و تعدّى نتایج این خطیئه است، فجور و فحشاء و دزدى و سایر فجایع زاییده این جرثومه فساد است. انسان داراى این حبّ از جمیع فضائل معنویّه بر كنار است: شجاعت، عفت، سخاوت، عدالت كه مبدأ تمام فضائل نفسانیّه است، با حبّ دنیا جمع نمی شود. معارف الهیّه، توحید در اسماء و صفات و افعال و ذات، و حق جویى و حق بینى با حبّ دنیا متضادّند، طمأنینه نفس و سكونت خاطر و استراحت قلب، كه روح سعادت دو دنیا است، با حبّ دنیا مجتمع نشود. غناى قلب و بزرگوارى و عزّت نفس و حرّیّت و آزاد مردى از لوازم بى اعتنایى به دنیا است، چنانچه فقر و ذلّت و طمع و حرص و رقّیّت و چاپلوسى از لوازم حبّ دنیا است. عطوفت، رحمت، مواصلت، مودّت، محبّت، با حبّ دنیا متخالفند. بغض و كینه و جور و قطع رحم و نفاق و دیگر اخلاق فاسده از ولیده هاى این امّ الأمراض است.
و دیلمى در ارشاد القلوب از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام روایت كند كه رسول اكرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود: «در شب معراج خداى تعالى فرمود: اى احمد، اگر بندهاى نماز اهل آسمان و زمین را بخواند و روزه اهل آسمان و زمین را بگیرد و چون ملائكه طعام نخورد و جامه عابدان را بپوشد پس از آن در قلب او ببینم ذرّهاى از حبّ دنیا یا سمعه آن یا ریاست آن یا اشتهار آن یا زینت آن، با من مجاورت نمی كند در منزلم و از قلب او محبّت خود را بیرون می كنم و قلب او را تاریك می كنم تا مرا فراموش كند و نمی چشانم به او شیرینى محبّت خود را.» پر واضح است كه محبّت دنیا با محبّت خداى تعالى جمع نشود. و احادیث در این باب بیشتر از آن است كه در این اوراق بگنجد.
و چون معلوم شود كه حبّ دنیا مبدأ و منشأ تمام مفاسد است، بر انسان عاقل علاقمند به سعادت خود لازم است این درخت را از دل ریشه كن كند. و طریق علاج عملى آن است كه معامله به ضدّ كند: پس اگر به مال و منال علاقه دارد، با بسط ید و صدقات واجبه و مستحبّه ریشه آن را از دل بكند. و یكى از نكات صدقات همین كم شدن علاقه به دنیا است، و لهذا مستحبّ است كه انسان چیزى را كه دوست می دارد و مورد علاقه اش هست صدقه دهد، چنانچه در كتاب كریم الهى می فرماید: لَنْ تَنالُوا البِرَّ حَتّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّون 3: 92.«» و اگر علاقه به فخر و تقدّم و ریاست و استطالت دارد، اعمال ضدّ آن را بكند و دماغ نفس امّاره را به خاك بمالد تا اصلاح شود.
و باید انسان بداند كه دنیا طورى است كه هر چه آن را بیشتر تعقیب كند و در صدد تحصیل آن بیشتر باشد، علاقه اش به آن بیشتر شود و تأسّفش از فقدان آن روز افزون گردد، گوئى انسان طالب چیزى است كه به دست او نیست.
گمان می كند طالب فلان حدّ از دنیا است، تا آن را ندارد از آن تعقیب می كند و در راه آن تحمّل مشاقّ می كند و خود را به مهالك می اندازد، همین كه آن حدّ از دنیا را به دست آورد، براى او یك امر عادى می شود و عشق و علاقهاش مربوط می شود به چیز دیگرى كه بالاتر از آن است و خود را براى آن به زحمت و مشقّت می اندازد و هیچ گاه عشقش فرو ننشیند، بلكه هر دم روز افزون شود و زحمت و تعبش بیشتر گردد. و این فطرت و جبلّت را هرگز وقوفى نیست. و اهل معرفت با این فطرت اثبات بسیارى از معارف كنند كه بیان آن از حوصله این اوراق خارج است و اشاره به بعض این مطالب در احادیث شریفه شده، چنانچه در كافى شریف از حضرت باقر العلوم (ع) روایت نموده كه «مثل حریص به دنیا مثل كرم ابریشم است كه هر چه به دور خود آن را بیشتر می پیچد از خلاص شدن دورتر شود تا آن كه از اندوه بمیرد.»«» و از حضرت صادق علیه السلام مروى است كه «مثل دنیا مثل آب دریا است كه هر چه انسان تشنه از آن بخورد تشنهتر گردد تا او را بكشد.»
آداب الصلاة ص : 51
نماز شب چهاردهم ماه مبارك رمضان:
شش ركعت، در هر ركعت حمد و سی مرتبه سوره زلزال
دریافت فایل صوتی و تصویری دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان
آدرس: تهران - بلوار کشاورز - خیابان نادری - جنب حجت دوست - پلاک 12 - طبقه اول - دفتر خدمات ویژه موبایل
تلفن: 81202460، 81202566
پست الکترونیکی: MobileContent@Tebyan.com
بخش محصولات تلفن همراه تبیان